واریس در دوران بارداری و راه های پیشگیری از آن

درمان واریس پا در بارداری

واریس در دوران بارداری تقریبا شایع می باشد و برای بیشتر خانم ها هم اتفاق می افتد. دلیل ایجاد واریس این است که در دوران بارداری و رشد جنین، سیاهرگ های سمت راست بدن از فشار زیاد رنج برده و همین موضوع هم موجب افزایش فشار به سیاهرگ های پا می شود. معمولا خانم هایی که دو قلو و یا سه قلو باردار هستند، بیشتر از بقیه ی خانم های باردار در معرض واریس هستند که دلیل آن هم فشار بیشتر و وزن بالا شکم است. 

معمولا پس از اتمام بارداری و برداشته شدن فشار از روی سیاهرگ ها، واریس هم خود به خود درمان می شود و این موضوع در افرادی که قبلا سابقه ی ابتلا به واریس را نداشته اند بیشتر هم می باشد. اما در بعضی مواقع واریس پس از بارداری خوب نمی شود و به همین دلیل هم شما خودتان باید دست به کار شوید و از روش های موجود برای رفع و بهبود آن استفاده کنید. ما در مقاله ای درمان واریس به روشهای خانگی به طور کامل برای شما توضیح داده ایم که چگونه باید واریس را درمان کنید. 

چگونه از واریس و ابتلا به آن پیشگیری کنیم؟

 ورزش را جزئی از برنامه ی روزانه ی خود قرار دهید. ورزش کردن باعث افزایش و بهبود گردش خون در بدن شده و مبتلا شدن به واریس را کاهش می دهد. حتی یک پیاده روی ساده و کوتاه مدت هم می تواند به شما در این امر کمک کند.

حواستان به وزنتان باشد. یکی از دلایلی که باعث ایجاد واریس می شود، بالا رفتن وزن است. پس یک رژیم غذایی سالم را در دوران بارداری دنبال کنید تا وزن تان متعادل بماند.

از انداختن پاهای تان روی یکدیگر خودداری کنید. انداختن پاها روی همدیگر گردش خون در بدن را کاهش می دهد و خطر ابتلا به واریس را افزایش می دهد. بهتر است از یک چهارپایه برای زیر پاهای تان استفاده کرده و از انداختن آن ها روی یکدیگر خودداری کنید.

- در مدت زمان طولانی در یک حالت قرار نگیرید، اگر ایستاده اید کمی بنشینید و اگر خوابیده اید کمی راه بروید.

 از جوراب ها و گن هایی که مخصوص واریس هستند استفاده کنید. جوراب های مخصوص واریس دو برابر جوراب های معمولی ضخامت دارند و با تنگی و گشادی در پایین و بالای پاها، موجب بهتر شدن گردش خون می شوند.

آیا واریس خطرناک است؟

به طور کلی واریس عارضه ی خطرناکی نیست و موجب مشکل خاصی نمی شود. اما در  صورت پیشرفت زیاد، باعث ایجاد درد، خارش، تپش  در محل بروز واریس می شود که آن هم قابل درمان است و فقط در مواقعی خاص که با درمان های خانگی درمان نشود، باید به پزشک مراجعه کرد.