نحوه برخورد و گفتگو با کودک در شرایط مختلف

نحوه برخورد و گفتگو با کودک در شرایط مختلف

چگونگی رفتار و تعامل با کودکان می تواند بنا به شرایط مختلف متفاوت باشد کودکانمان بسته به شرایط و مسائل مختلف پیش آمده می توانند حالات متفاوتی داشته باشند.به عنوان مثال رفتار و برخورد کودک در شرایطی که عصبی و پرخاشگر است با زمانی که در حالت عادی خود به سر می برد متفاوت خواهد بود در این شرایط می باید پدر و مادر با تشخیص درست حالت کودک، رفتار و برخورد متناسبی با او داشته باشند تا کودک به این احساس برسد که توسط والدین دیده شده و درک می شود و ناراحتی و حالت خشم و عصبی بودن و دیگر حالاتش برای والدین مهم است.
در زیر به یک سری از حالت های رفتاری کودک و نحوه ی برخورد و گفتگوی والدین در شرایط مختلف خواهیم پرداخت.

گفتگو با فرزند در حالت عادی

در مکالمات خانوادگی با گفتگو و نظر خواهی از کودک و تایید نظراتش بنای یک خانواده ی تعامل محور و گفتگو محور را در فرزندان خود پایه ریزی کنیم. با شنیدن و تایید افکار فرزندمان به او این احساس را بدهیم که وجود و اظهار نظرش مهم است و به خوبی درک شده است.در گفتگو با او یک حرف را چندین بار تکرار نکنیم نظرات و افکارمان را به کودک تحمیل نکنیم چون باعث می شود که کودک دیگر رغبتی به شنیدن حرفهایمان و گفتگو کردن با ما نداشته باشد.

گفتگو با کودک در حالت عصبانی

برخی والدین از عصبی و پرخاشگر بودن فرزند خود شاکی اند و در نحوه رفتار و برخورد با او درمانده اند.در برخی از کودکان بویژه از سنین 2 تا 4 سال حالت های عصبی و  رفتارهای پرخاشگرانه بیشتر دیده مخی شود و خواسته های خود از والدین را با خشم و عصبانیت طلب می کنند و نسبت به هم سن و سالانشان در بازیها، و در روابط با دوستانشان بیشتر دچار اختلاف،دعوا و کتک کاری شوند.از غذاخوردن خودداری کنند و ساعت خواب مشخصی نداشته باشند اسباب بازیهایشان را پرت کرده یا بشکنند.
در برخورد با این گونه رفتارها از طرف کودکان والدین باید ابتدا علت این رفتارها را جویا شوند بدون اطلاع از علت خشم نمی توان کودک را مؤاخذه کرد شاید کودک دلیل قانع کننده ای برای رفتارش داشته باشد بنابراین ابتدا باید کودک را در آغوش گرفته و از او در مورد رفتارهایش توضیح بخواهیم و با صبوری کردن و حفظ آرامش از کودک بخواهیم تا جواب دهد.
عصبی بودن کودک می تواند به دلیل عدم توجه کافی از طرف والدین،نادیده گرفته شدن ،گرسنه بودن و مهم تر از همه الگوبرداری از والدین باشددر صورتی که حالت های عصبی کودک با استفاده از روشهای ساده کاهش نیافت و کنترل نشد باید کودک تحت درمانهای پزشکی قرار بگیرد.

گفتگو با کودک در حالت ناراحتی

ابراز محبت ماهرانه از راهکارهای برخورد با کودک در هنگام ناراحتی اوست. رفتار منطقی(مانند توجیه کردن،آگاه سازی و ...)در زمانی که فرزندمان ناراحت و دلخور است رنجش او را افزیش میدهد ابتدا با کودک به طور احساسی همدردی کرده وبعد گفتگوی منطقی را آغاز کنیم و شنونده خوب وفهمیده ای باشیم تا کودک با آرامش و بدون اضطراب و حس اینکه شما او را درک میکنید بتواند دلیل ناراحتی اش را بگوید.اقدام به پند و نصیحت از  همان ابتدا نمیتواند شما را به هدف برساند و بیشتر کودک را دلسرد میکند.

گفتگو با کودک در حالت تعرف و تمجید

تحسین و تعریف از کودک موجب تقویت رفتار خوب در او میشود اما نباید افراطی و اغراق آمیز باشد که کودک را دچار غرور کند و در کودک روحیه خودخواهی و خود پسندی را تقویت نماید تعریف وتمجید برای کودک همانند جایزه است به شرطی که به اندازه و به جا باشد تا موجب تربیت کودک مغرور و خودخواه نشود همچنین فقط فرزندمان را ببینیم و او و رفتارش را با دیگران مقایسه نکینم اگر از کار یا رفتار کودکمان لذت بردیم به گونه ای آن را با او مطرح کنیم تا با اعتماد به نفس بیشتری به اصلاح اشتباهات و پرورش استعداد ها وخلاقیت هایش بپردازد و برای رسیدن به پیشرفت و موفقیت تلاش بیشتری بکند.

گفتگو با کودک در حالت ناراحتی والدین

شیوه رفتار والدین در هنگام ناراحتی با کودکشان میتواند متفاوت باشد برخی والدین خود را قربانی فرزند میکنند تا کودکشان دلخور وناراحت نشود این طیف از والدین با نادیده گرفتن احساسات خود ،خود را بیشتر در معرض افسردگی و اضطراب قرار میدهند. برخی والدین نیز تا حدود زیادی تحمل میکنند و به عبارتی دندان روی جگر میگذارند ولی بعد از مدتی عصبانی شده و کاسه صبرشان سرریز میشود و با خشم  و عصبانیت با کودک برخورد میکنند.
دسته سوم از والدین نیز وجود دارند که به دلیل نداشتن حوصله برای سر کله زدن با کودک در مقابل رفتار او تسلیم شده ومیخواهند با کوتاهترین راه به مقصد برسند.

 

رفتار با کودک- نتیجه گیری

با توجه به مطالب ذکر شده، گفتگو و نحوه ی برخورد ما با کودک بستگی به شرایط مختلفی دارد که پدر و مادر می توانند با توجه به شناختی که از روحیات و خلقیات فرزند خود دارند با استفاده از شیوه های متناسب با رفتار کودک، با آن برخورد کنند.